මෑත මාස කිහිපය තුළ ශ්‍රී ලංකාව එහි ආර්ථික ඉතිහාසයේ වඩාත්ම අභියෝගාත්මක කාල පරිච්ඡේදයක් හරහා ගමන් කරමින් සිටී. උද්ධමනය ඉහළ යාම, මුදල් අවප්‍රමාණය වීම සහ විදේශ සංචිත අඩුවීම සමඟ රට කඩා වැටීමේ අද්දරට පැමිනියේය. මෙම අර්බුදය මධ්‍යයේ ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදලේ (IMF) සහය ලබා ගනිමින් තීරණාත්මක ක්‍රියාමාර්ගයක් ගත්තේය. මෙම පියවරවලට සමහර පාර්ශව ප්‍රතිරෝධ දැක්වූ නමුත්, ආර්ථිකය ස්ථාවර කිරීම සඳහා එය ප්‍රධාන සාධකයක් විය.
IMF සාකච්ඡා වල සංකීර්ණත්වය
IMF ඇපදීමක් ලබා ගැනීමේ ක්‍රියාවලිය සරල හෝ ඉක්මන් ක්‍රියාවලියක් වූයේ නැත. එය දැඩි විශ්ලේෂණ, දැඩි සාකච්ඡා සහ බොහෝ විට වේදනාකාරී ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාත්මක කිරීම වැනි කැපවීම් තුලින් ගොඩනැගී ඇත. IMF හි කොන්දේසි සැලසුම් කර ඇත්තේ ආර්ථික ස්ථාවරත්වය යථා තත්ත්වයට පත් කිරීමට සහ ණය ගන්නා රටට එහි මූල්‍ය තිරසාර ලෙස කළමනාකරණය කළ හැකි බව සහතික කිරීමට ය. මෙමගින් මූල්‍ය දැඩි කිරීම, බදු වැඩි කිරීම, සහනාධාර අඩු කිරීම සහ ණය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම වැනි ජනතාව කැමති නොවන නමුත් දිගු කාලීන ප්‍රකෘතිය සඳහා අවශ්‍ය පියවරයන් ගැනීමට ශ්‍රී ලංකාවට සිදුවිය.
ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ මහතා මෙම ප්‍රතිසංස්කරණවල වැදගත්කම හඳුනාගෙන දේශපාලන පසුබෑමකට ලක්විය හැකි වුවද ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීමේ එඩිතර පියවර ගත්තේය. ඔහුගේ නායකත්වය IMF ගිවිසුමේ සංකීර්ණතා සැරිසැරීමට උපකාරී වී ඇත, කොන්දේසි නැවත සාකච්ඡා කිරීම ඉතා සංකීර්ණ සහ අසාර්ථක විය හැකි ක්‍රියාවලියක් වනු ඇති බව තේරුම් ගෙන ඇත.
නැවත සාකච්ඡා කිරීමේ අවදානම
ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමඟ ඇති ගිවිසුම නැවත සාකච්ඡා කළ යුතු බවට හෝ විකල්ප මූල්‍ය ආධාර මූලාශ්‍ර සොයා ගත යුතු බවට යෝජනා කරන ඇතැම් දේශපාලන කතා තිබේ. කෙසේ වෙතත්, මෙම ප්‍රවේශය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින අයට එහි ඇති සංකීර්ණතා සම්පූර්ණයෙන් වටහා ගත නොහැක. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ නියමයන් ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථික තත්ත්වය පිළිබඳ මනා අවබෝධයක් මත පදනම් වී ඇති අතර, නැවත සාකච්ඡා කිරීමට දරන ඕනෑම උත්සාහයක් අරමුදල් බෙදා හැරීමේ සැලකිය යුතු ප්‍රමාදයකට තුඩු දිය හැකිය.
එපමනක් නොව නැවත සාකච්ඡා කිරීම, දැනටමත් ලබා ඇති ප්‍රගතිය අඩපණ කළ හැකිය. එය ජාත්‍යන්තර ආයෝජකයින්ට සහ ණයහිමියන්ට සංඥා කරනු ඇත්තේ, ශ්‍රී ලංකාව ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා ඇති කැපවීම පිළිබඳව අවිනිශ්චිත බවත්, ණය ශ්‍රේණිගත කිරීමේ ආයතන විසින් තවදුරටත් පහත හෙලීමට හේතු විය හැකි බවත්ය. මෙය අනාගතයේ දී රටට අත්‍යවශ්‍ය ප්‍රාග්ධනය වෙත ප්‍රවේශ වීම වඩාත් දුෂ්කර වනු ඇත.
ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ මහතාගේ ප්‍රවේශයේ පැහැදිලිය මෙහිදී අවධානය යොමු විය යුත්තේ එකඟ වූ ප්‍රතිසංස්කරණවලට ඇලී සිටීම සහ ශක්තිමත්, වඩා ඔරොත්තු දෙන ආර්ථිකයක් සමඟ ශ්‍රී ලංකාව මෙම අර්බුදයෙන් ගොඩ ඒම සහතික කිරීම කෙරෙහි ය.
මෙතෙක් කර ඇති කාර්යය
දැවැන්ත අභියෝග මධ්‍යයේ වුවද, ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ මහතාගේ උපාය ඵල දැරීමට පටන් ගෙන ඇති බවට ලකුණු පහළ වී තිබේ. උද්ධමනය, තවමත් ඉහළ මට්ටමක තිබියදී, ස්ථාවර වීමේ ලකුණු පෙන්නුම් කරයි. ශ්‍රී ලංකා රුපියලේ අගය යම් ප්‍රමාණයකට නැවත ලැබී ඇති අතර, ණය ගෙවීම පැහැර හැරීම වළක්වා ගැනීමට රට සමත් වී ඇත. මේවා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ වැඩපිළිවෙල ක්‍රියාත්මක වන බවටත් ජනාධිපතිවරයා ගත් දැඩි තීරණ නිවැරදි බවටත් පූර්ව දර්ශක වේ.
ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල විසින් අවශ්‍ය කරන ප්‍රතිසංස්කරණ කෙටි කාලීන නිවැරදි කිරීම් පමණක් නොවන බව මතක තබා ගැනීම වැදගත්ය. ඒවා දිගුකාලීන ස්ථාවරත්වය සහ වර්ධනය සඳහා අඩිතාලම දැමීමයි. ක්‍රියාවලියට කාලය ගතවනු ඇති අතර, ඉදිරියේදී වඩාත් දුෂ්කර තීරණ ගැනීමට සිදුවනු ඇත. එහෙත් ස්ථාවර නායකත්වයක් සහ ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා පැහැදිලි කැපවීමක් සහිතව ශ්‍රී ලංකාවට ඉදිරි ගමනක් ඇත.
ඉදිරි මාවත
ශ්‍රී ලංකාව අඛණ්ඩව යථා තත්ත්වයට පත්වෙමින් පවතින බැවින්, IMF ප්‍රතිසංස්කරණ න්‍යාය පත්‍රයට රජය කැපවී සිටීම ඉතා වැදගත් වේ. ආරම්භක පියවර දැඩි වුවද, ආර්ථික ස්ථාවරත්වයේ සහ වර්ධනයේ දිගු කාලීන ප්‍රතිලාභ අද කරන ලද කැපකිරීම් වලට බෙහෙවින් වැදගත් වනු ඇත. මෙම අභියෝගාත්මක කාලපරිච්ඡේදය හරහා රට මෙහෙයවීමේදී ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ මහතාගේ නායකත්වය තීරණාත්මක වූ අතර, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ වැඩසටහනට ඔහු දක්වන කැපවීම ශ්‍රී ලංකාව සිය ආර්ථිකය යථා තත්ත්වයට පත් කර ගැනීම සඳහා බැරෑරුම් ලෙස සලකන බවට පැහැදිලි ඇඟවීමකි.
අවසාන වශයෙන්, IMF සමඟ නැවත සාකච්ඡා කිරීම සරල හෝ අවදානම් රහිත විකල්පයක් නොවේ. එය මෙතෙක් ලබා ඇති ප්‍රගතිය අනතුරේ හෙළිය හැකි අතිශය සංකීර්ණ ක්‍රියාවලියකි. ජනාධිපති වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රවේශය දුෂ්කර වුවත්, ශ්‍රී ලංකාවේ දිගුකාලීන ප්‍රකෘතිය සඳහා නිවැරදි එකකි. අවශ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාවට නැංවීමෙන්, ශ්‍රී ලංකාවට මෙම අර්බුදයෙන් වඩාත් ශක්තිමත් සහ ඔරොත්තු දීමේ හැකියාවෙන් ගොඩ ඒමට අවස්ථාව තිබේ.
ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ මහතා සහ ඔහුගේ පරිපාලනය ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමඟ එක්ව සිදු කරන ලද කාර්යය දුෂ්කරතා හමුවේ තීරණාත්මක නායකත්වයේ බලය පිළිබඳ සාක්ෂියකි. රට ඉදිරියට යන විට, සියලු ශ්‍රී ලාංකිකයින්ට ස්ථාවර සහ සමෘද්ධිමත් අනාගතයක් සහතික කරමින් ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහා වූ මෙම කැපවීම අඛණ්ඩව පැවතීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.
